แต่สุดท้ายฉันเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้
พูดอย่างไม่คิดให้เธอไปจากชีวิต
กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาได้หรือเปล่า
ได้เรียนรู้ถึงความเงียบเหงาเมื่อขาดเธอวันนี้
Oh baby baby
เหมือนเสียงหัวใจมันยังตะโกนเรียกหาเธอ
ทุกครั้งที่เดินไปเจอที่เก่าที่เรานั้นคู่กัน
แต่ว่าฉันเองก็ไม่สนใจ กลับผลักไสให้เธอห่างไป
ไม่ต้องห่วงใย ไม่ต้องมาวุ่นวาย
เหมือนเสียงหัวใจมันยังตะโกนเรียกหาเธอ
ทุกครั้งที่เดินไปเจอที่เก่าที่เรานั้นคู่กัน
แต่ว่าฉันเองกลับไม่สนใจกลับผลักใส
ให้เธอห่างไปไม่ต้องใยไม่ต้องมาวุ่นวาย
แต่สุดท้ายฉันเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้
พูดอย่างไม่คิดให้เธอไปจากชีวิต
กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาได้หรือเปล่า
ได้เรียนรู้ถึงความเงียบเหงาเมื่อขาดเธอวันนี้
Oh baby baby ฉันคิดถึงเธอ
บางทีมีบางคำ มันไม่ตรงกับหัวใจ
ลืมตัวทำลงไป มันก็เสียใจ
ได้แต่มาร้องเพลงวอนให้เธอคืนมาได้ไหม
อยากจะย้อนเวลานั้นกลับคืนมาได้ไหม
เธอพอจะอภัยคนที่พลั้งไป
ไม่มีเธอทำอะไรมันดูเศร้า มันก็เศร้า
แต่สุดท้ายฉันเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้
พูดอย่างไม่คิดให้เธอไปจากชีวิต
กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาได้หรือเปล่า
ได้เรียนรู้ถึงความเงียบเหงาเมื่อขาดเธอวันนี้
Oh baby baby ฉันคิดถึงเธอ
เอาข้าวเอาของ เขวี้ยงออกนอกห้อง
แต่ไม่กล้าลบรูปเธอจากเมมโมรีที่อยู่ในกล้อง
ถึงเข้าใจความรู้สึกของน้ำกะทิที่ขาดลอดช่อง
ว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่ามันไหลลามได้ไปถึงน่องขา
ยอมเป็นผู้ต้องหาในคดี ที่ใช้ส้นเท้าคิดแทนหัวใจ
ก่อนจะเอื้อนถ้อยวจี ตอนเธอจากไปก็ทำไม่ซี
แต่ทำไมตอนอยู่คนเดียวต้องนั่งกินเหล้า (ก็นั่นนะซี)
คงจะจริงอย่างที่เธอเคยว่าเรา ว่าที่คางมีเครา
แต่ในปากมีหมาปั๊ก มีไซบีเรียน มีปอม มีเชาเชา
แต่ดอกไม้เธอรู้หรือเปล่า ที่หมาเห่าเพราะหมารัก
กลับมาเถอะนะ ขาดเธอฉันกินไม่ลง
เอาแต่นั่งมองแต่ชุดของเธอกับยกทรง
มันอาจวกวนไปสักหน่อยนะใจผู้ชาย
ดูอารมณ์ร้าย ปากร้าย ใจร้าย
แต่สุดท้ายฉันเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้
พูดอย่างไม่คิดให้เธอไปจากชีวิต
กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาได้หรือเปล่า
ได้เรียนรู้ถึงความเงียบเหงาเมื่อขาดเธอวันนี้
Oh baby baby ฉันคิดถึงเธอ
